12 Haziran 2011 Pazar

Pergel

Bir pergelim ben. Bir ayağım merkezde ve diğer ayağımla dönüp kendi eksenimde bir daire çiziyorum. Daireler çiziyorum giderek daha öteye uzanıp iç içe halkalar halinde. Sadece ben değil, herkes çiziyor. İnsan hayatı halka çizmeye dair aslında. Büyümek her defasında daha büyüğünü çizebilmek. Öyleki bir an geldiğinde halkalarımız uzanıp birbirine teğet geçmenin ötesinde birbirini kucaklasın, sarsın. Sen beni, ben seni. Keşke herkesi kucaklayabilse insan gerçek anlamıyla. Bunu yapabilmek mümkün olmasa bile oldurmaya çalışmak, bir ömür boyu ve yılmadan, ümitsizliğe ve bezginliğe düşmeden. İşte bir amaç, hayatı dolduracak...