Pişmanlıklar yürümeyi engelleyen bir yüke dönüşmesin

Gözlerinde bir çocuk masumiyeti olmak kolaydır, eğer bir çocuksan. İmkansızdır tekrar çocuk olmak; geçen yıllar yıpratır, değiştirir bizleri. Olgunlaştık deriz. Ruhun beslendiği kaynaktan ve özünden uzaklaşmamayı başarmak çocuk kalmaktan daha büyük bir başarıdır, zannımca. Geçen yıllarımıza ve edindiğimiz yeni kimliklere haksızlık etmeyelim derim, pişmanlıklarımızı büyüteç altında tutarak. Çünkü insan olma hali ve geçip gidiyor olma bilinci bir kervanla, bizi, henüz yaşıyorken anı, yaşanmamış, yaşayamadık ve yaşayamayacak olduklarımızı sırtımıza yükleyip, üstteki yolcuyu bir anda yük hayvanına dönüştürebilir.